Avontuur op het water
Alo, me amigos!
Tijd voor een update uit het warme Mozambique. De afgelopen week ben ik druk bezig geweest met het voorbereiden van mijn onderzoek, en met enige vertraging is het gelukt om vrijdag ook daadwerkelijk het water op te gaan. Dat was een hele belevenis, maar daarover verderop meer.
De eerste planning was om dinsdag naar de rivier te gaan om te bekijken waar we gemakkelijk met de boot het water in zouden kunnen gaan, of de apparatuur goed werkt en om goede locaties te vinden voor de metingen. Omdat de boot waarmee we zouden gaan varen er enigszins toegetakeld bij lag vroeg ik Angelo maandag of ik alvast wat kon doen aan de boot. Zo kon ik alvast de boot oppompen, de motor checken en monteren, en de nodige accessoires bij elkaar sprokkelen, maar Angelo vertelde me dat ‘those guys' daar wel mee aan de slag zouden gaan.
Toen we dinsdag ochtend aankwamen bij de boot lag deze er nog net zo bij als de dag ervoor. Het begon er somber uit te zien dat we die dag het water op zouden kunnen gaan. Een van ‘the guys' meldde dan ook (ietwat overbodig) dat het vandaag niet zou lukken en dat woensdag sowieso een betere dag zou zijn. Niet erg blij, maar zonder er iets aan te kunnen doen besloten we woensdag dan maar te gaan.
Zoals verwacht lag de boot woensdag nog steeds op dezelfde plek, zonder dat deze was aangeraakt door wie dan ook. Nu toch wat kwaad reagerend op de opmerking dat donderdag eigenlijk sowieso een betere dag was om te gaan, heb ik samen met Angelo de boot opgepompt, de motor gemonteerd en zijn we aan het eind van de middag vertrokken naar de plek waar we de boot te water gingen laten. Daar hebben we vijf minuten in de boot gezeten en geconcludeerd dat deze redelijk goed bleef drijven en toen gingen we huiswaarts, want het begon al donker te worden. De terugweg was er een die ik niet snel zal vergeten. In een auto zonder verlichting, op wegen zonder verlichting, verblind door tegemoetkomend verkeer is geen pretje. Bovendien met de gedachte dat de weg door vele fietsers, wandelaars en straatverkopers wordt gebruikt, was het puur geluk dat we niemand hebben aangereden.
Vrijdag stond dan eindelijk de eerste meetdag op het programma. Dit keer redelijk op tijd (slechts een uur later dan gepland) arriveerden we bij de boot en kon het avontuur beginnen. Na het plaatsen van de eerste meetapparatuur gingen we een aantal kilometer met de stroming mee, waar we (toen de tank half leeg was) hebben gewacht tot het moment van omslaan van het getij. Eerst lagen we op een zandbank te wachten, maar toen het water zich nog verder terug aan het trekken was leek het ons verstandig naar dieper water te gaan en het anker te gebruiken, voordat we helemaal vast kwamen te zitten in de modder. Dit bleek achteraf geen goed idee!
Toen we voor anker lagen, lagen we midden in de stroom welke een soort drijvende vlotten van takken en planten meevoerde. De natuurlijke vlotten vouwde zich om ons bootje heen, waardoor we (zelfs met de motor) niet meer konden bewegen. Gevangen aan het anker, bouwde er zich een enorme takkenbos op om ons heen, waarbij sommige takken met scherpe punten gevaarlijk hard in het rubber prikten. Op dat moment klonk er in het riet aan de kant gekraak en een grote plons. We zagen niet wat het was, maar al snel komt het idee van een krokodil in je op. Na een tijdje turen in de richting van het geluid, besloten we dat het iets anders was geweest en gingen we verder met onze reddingspogingen. De enige optie leek het lossnijden van het anker te zijn, dus sprong onze kapitein het water in en dook naar het touw. Zodra deze was doorgesneden, dreven we weg en even later waren we bevrijd van alle takken die ons gevangen hadden gehouden. Omdat dit geintje ons in totaal zo'n twee uur had gekost, moesten we weer richting de auto anders zou het donker worden. De meting viel zo dus in het duigen, maar het was (achteraf) wel een leuk avontuur.
Op de weg terug zaten we lekker te genieten van de zon en nog na te denken over wat er gebeurd zou zijn als de boot was lek geprikt. Op dat moment sprong onze kapitein op en wees naar het water vlakbij de kant. Na goed kijken zag ik het, daar lag een krokodil! Ik zag weliswaar alleen z'n kop, maar het was er echt een! Meteen kreeg de plons van een paar uur eerder een andere betekenis. Hoewel het best spannend was een krokodil te zien vanuit een rubber bootje op vijf meter afstand, was het vooral erg gaaf! Zo was de dag dus toch nog enigszins geslaagd.
Na weer een dodemansrit naar huis in het donker, was het tijd om te gaan eten en slapen. Nu lekker weekend vieren en maandag weer aan de slag, voorbereidingen treffen voor de volgende tocht.
Adeus!
Reacties
Reacties
Ok Kwark, dit is allemaal leuk een aardig en ik weet dat we er heel veel grappen over hebben gemaakt voordat je wegging, maar je begrijpt natuurlijk wel dat we je in één stuk weer thuis willen hebben!!!!! Wat een griezelige avonturen... Een kleine tip voor als je in het vervolg weer je leven gaat wagen: sleur een van die takken je boot in, dan kan je in geval van nood krokodillen meppen! Wel fijn dat je boot bleef drijven trouwens. Ik hoop dat je een lekker weekend hebt gehad en dat je onderzoek nu helemaal los kan barsten, want al dat geflierefluit van jou moet nu maar eens ophouden...;)
Ik wacht vol smart op het volgende nieuws!
Liefs Lisa
VET!
Je hebt ze zeker weggejaagd met je neus ;)
HAHA nee hoor zottigheid veel plezier daar nog.
Hoi Markie,
Leuk verhaal weer en leuk dat je weer wat foto's online hebt gezet. Zo te zien groeit je haar niet al te hard. Ook met de stekende insekten lijkt het wel mee te vallen gezien de blote bast en benen!
De rubber boot ziet er gelukkig beter uit dan ik me nav je verhalen had voorgesteld. Hij is wel wat klein voor 3 personen lijkt me. Wat moet ik me overigens voorstellen bij een "kapitein" op zo'n scheepje. Moet hij al laatste het zinkende schip verlaten? Of juist als eerste om de krokodillen weg te jagen? Gezien het formaat van het schip kan een krokodil er makkelijk inklimmen of opspringen. Hebben jullie eigenlijk een geweer oid bij je voor als het echt spannend wordt?
Nou, succes met het verder opstarten van je onderzoek. Ik hoop dat je nog veel avontuurlijke vaar- en trektochten zult maken de komende tijd. We houden contact!
XXXXXXX
Hoi Mark,
nou zeg wat een verhaal, ik kan me wel goed voorstellen dat het lastig is dat alles zo lang duurt, lijkt mij helemaal niets. Wat mij betreft mag je de krokodillen gewoon met rust laten hoor, geen probleem.
Heb je geen last van allerlei ongedierte, ik zie je zo in je blote bast staan, 's nachts ook niet?
Vandaag ben ik weer voor het eerst naar school geweest, gelukkig is een collega ook in Engeland geweest en heeft hij ook slecht weer gehad.
Succes verder met het meten en tot de volgende keer.
Rem en As
he joh mooie pet trouwens, mag ik hem in nederland lenen?
Remco
nou je houd het wel spannend en je kan echt goed vertellen, leuk om alles zo op de voet te volgen, al kan het zo te lezen nog wel even duren voor je de eerste resultaten boekt en mogen die krokodillen wel wat meer afstand houden lijkt ons. maar gezien je enthousiasme krijg je het vast allemaal wel voorelkaar. groetjes Han en Ben
Mark! wat stoer! Ik vind de rode-met-zwarte-vleugels-7-cm-grote wespen hier echt al een hel! En s'avonds nemen de sprinkhanen de straat over! En er zijn al kakkerlakken in de appartementen gesignaleerd!
Jouw verhaal zet alles weer in perspectief, haha!
Je maakt wel mooie dingen mee! Goeie verhalen!
Kus
Ha Mark, leuke foto's. en in korte tijd al weer het een en ander meegemaakt. Succes met je onderzoek. Veel groetjes, ivo en marianne
He Mark,
Wat een avonturen maak je mee! Het is wel aanpassen geblazen en zo te lezen kun je dat goed. Hou vol, die metingen komen er wel.
groetjes ook van Fritz, Roos en Joep
hoi lieve Markie,en ik maar denken dat je op een mega grote boot zou gaan reizen maar dit is toch echt een maatje kleiner. Je ligt wel lekker laag op het water, kan misschien handig zijn voor je metingen maar ja die krokodillen he? Hoe is dat eigenlijk als je je duikcursus gaat doen is dat wel een beetje veilig? Denk een beetje aan mijn hart hoor het moet nog een tijdje mee.
Nik schijnt het trouwens erg naar haar zin te hebben tijdens de ontgroening (oma is de betrouwbare bron, Nik mocht haar bellen). Nou kanjer succes weer het gaat vast lukken. Doeiiiii liefs van je moemsje
He lief, klinkt weer allemaal heel erg goed. Ben blij dat je het zo naar je zin hebt, jammer van de krokodillen, maar daar zal ik me maar over heen zetten! Als het goed is, ben je nu op weg naar het wildpark, met je tentje en je slaapzak, om daar een paar dagen door te brengen. Ik hoop dat je veel dieren te zien krijgt! Niet te dichtbij uiteraard. Lijkt me wel een bijzondere ervaring. Heel veel plezier, ook al lees je dit niet meer...
Kusje
Jeej! Je zit vandaag op 20% van je reis! Schiet al op :)
Kus
Hello amigo Mark,
Je had toch zeker geen goudvissen, guppies en dat soort ongedierte in dat riviertje waar je tegenwoordig je vertier zoekt verwacht? Dan zou je voorbereiding wel erg slecht zijn geweest.
Nee, in dat land horen nu eenmaal crocqs thuis en wees maar blij dat je nog geen haaien bent tegengekomen, want als de zee bij vloed, dus 2x p/d, volgens jouw zeggen 70km de rivier opkomt, dan mag je wellicht zelfs haringen en dat soort gevaarlijk gespuis verwachten. Moge de vele Afrikaanse goden je dan bijstaan!!!
Wij hopen dat de bruiningscursus die je nu volgt grootste resultaten oplevert. Bedenk wel dat ieder stukje blank vlees ten opzichte van een gebruinde huid aan hetzelfde lijf een minder fraai resultaat oplevert, dus verwissel je korte lange broek maar gauw in voor een korte korte broek. C&A zal toch wel ergens bij jou in de buurt te vinden zijn?
Na dit stukje ongein willen wij je nog veel plezier en vooral veel goede resultaten toewensen. En blijf vooral schrijven, dat kun je namelijk uitstekend.
Kusjes!!!
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}